Zowel de binnenkant als buitenkant van de steen zijn belangrijk. Het oppervlak van de steen bewerkt hij net zolang totdat alle tegenstellingen zichtbaar worden: ruw tegendraads gehakt en fluweelzacht gepolijst, sterk in beweging en heel verstild. De complexe, contrastrijke en interessante vormgeving geeft de beschouwer aanleiding tot bespiegeling. De beelden zijn als het ware rustbakens in het hectische leven van alle dag, verstilde momenten waardoor men weer even tot zichzelf kan komen. Tussen beeld en beschouwer gebeurt er iets. Dit is voor Wijnand Zijlmans van groot belang. Het leven is voor hem één groot uitdagend, complex en intens bouwwerk, waarbij we voortdurend op zoek zijn naar de juiste balans. Dit is voor hem een onuitputtelijke inspiratiebron, hij voelt zich dan ook een geëngageerde kunstenaar verbonden met de menselijke natuur.

Over de kunstenaar

Wijnand Zijlmans studeerde van 1971 tot 1976 beeldhouwkunst aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Aanvankelijk werkte hij in was en klei, en maakte zijn beelden in brons, beton en metaal, maar door de figuratie los te laten, veranderden ook de materialen waarmee hij werkte. Hij ontdekte het hakken in hout en steen, en is als steenbeeldhouwer autodidact.

Zijn werk bevindt zich onder ander in de collectie van museum Beelden aan Zee in Den Haag.